Γάμα το....

Γαμωτο δεν ξερω τι να πω. Τι να σκεφτώ. Τι να κάνω. Γάμα το.  Δε θελω να σκεφτομαι ουτε να κανω τιποτα. Η δουλεια μου φτανει, με κανει να μη σκεφτομαι, καταλαβαινεις?  Μπα.  δε με καταλαβαινεις.
Αφου δεν μπορω να εκφραστώ οπως θελω, βλεπεις, δεν εχω μαθει να εκφράζω τον εαυτο μου σωστα, η τουλαχιστον οχι τοσο καλα οσο θα ηθελα. Και ποιος φταιει σαυτο?  Η τηλεοραση? Οι γονείς μου? το σχολειο? Εγω?  Καθε μέρα ξυπνάω, παω στο γραφειάκι μου, αντιμετοπίζω καθε λογης μαλακα, (δε θα πιστεψεις τι ανθρωποι μου εχουν τυχει, μεχρι και ατομο με OCD εχω σαν πελατη) κανω το 9ωρο-10ωρο μερικες φορες και 12ωρο, και παω κουρασμένος στο σπιτάκι μου, ελπίζοντας να κανω και κάτι διαφορετικό ετσι, για να δικαιολογήσω την υπαρξη μου.Οτι δεν ζω για να δουλευω, ξερεις το κλασικο που, τοσοι κανουν για τουλαχιστο 2/3 της ζωης τους και δεν το παραδεχονται κιολας.
Δε γαμιεστε λεω γω..  μπα.  Εγω γαμιεμαι τελικα, εγω ειμαι ο χαμενος της υποθεσης. Βασικα εγω, και ο μισος κοσμος.