Μισώ το γεγονός οτι στον κόσμο ΠΑΝΤΑ πρέπει να είσαι
κάποιος που σου υποδυκνείουν άλλοι, για να είσαι
κοινωνικά αποδεκτός... Πρέπει να κάνεις αυτό η το άλλο, να
ακολουθήσεις το τάδε, αλλιώς θα καταλήξεις μόνος/η και
παρατημένος... ΝΑΙ ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΩ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
ΤΩΡΑ, ΝΑΙ ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΒΡΩ ΜΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ
ΟΠΟΥ ΘΑ ΓΝΩΡΙΣΩ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ
ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΟΤΙ ΘΕΛΩ - ΟΠΩΣ ΤΟ ΘΕΛΩ.
Να παω να φυγω καπου μακρυά, να δω διαφορετικά
πράγματα -άλλος κόσμος άλλες εμπειρίες. Και κάτι άλλο.
Μου τη δίνει όταν με αποκαλούν
αντι-κονφορμιστή. Είναι μια κατάσταση για την οποία παλευεις όλη σου τη ζωή, δεν είναι κάτι που το πετυχαίνεις και λές, το εκανα και αυτο. τι άλλο?
Είναι πολύ σημαντικό το να ζείς έχοντας υποψην τη δική
σου θνησιμότητα, το πόσο ευθραυστος είσαι, και πως
πρέπει να το βάλεις καλά μεσα στο κεφαλάκι σου,
για να αρχίσεις να βλέπεις τα πράγματα πιο σοβαρά με τη
ζωή σου. Αλλάζει τελείως η αντίληψη της πραγματικότητας
όταν σκέφτεται έτσι. Ενας κόσμος με άπειρες επιλογές
όλος δικός μας.
Σίγουρα ακούγεται πολύ οπτιμιστικό αυτο,
αλλά αυτη ακριβώς είναι η αίσθηση που έχεις οταν
καταλαβαίνεις οτι ο κόσμος θα μείνει εδω, ενω εσυ οχι για
πολυ... Οπότε πρέπει να βιαστείς λίγο, έτσι δεν είναι?
Δε νομίζω να κάνεις καμία διαφορα στο κόσμο αν απλά
καταναλώνεις και κάνεις αυτό που σου λένε οτι πρέπει να
κάνεις. Είσαι απλά ενα κομμάτι κρέας που πιάνει χώρο στον
πλανήτη. Αν είσαι τέτοιος η συμπεριφορά σου δε διαφέρει
πολύ απο αυτή των ζώων.
ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ ΟΤΙ
ΕΙΣΑΙ ΕΝΑ ΑΘΛΙΟ ΑΧΡΗΣΤΟ ΠΛΑΣΜΑ ΠΟΥ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ
ΤΟ ΝΟΙΑΖΕΙ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΛΟΠΕΡΑΣΗ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ?
Δε θες να σαπίζεις στο χώμα πριν κάνεις πράματα με τη ζωή
σου, πριν προλάβεις να αφήσεις κάτι για να σε θυμούνται,
κάτι καλό, κάτι δίκαιο κατι τίμιο... σίγουρα...
τότε τι στο διάλο κανεις για αυτό?!?
Τώρα τι λεω και γω, που πολλές φορές σαπίζω σαν όλους
τους άλλους... Τουλάχιστον κάνω αυτές τις σκέψεις
συνειδητά και προσπαθώ.
Ας είναι αυτο το ποστ
μάθημα και γιαμένα...
0 comments:
Post a Comment