The problem of choice

 Οσο πιο πολυ το σκεφτομαι τόσο περισότερο πονοκεφαλιάζω.

Τι κι αν έκανα αυτο και δεν εκανα το άλλο, 

τι κι αν εκανα το αλλο και δεν έκανα αυτο?

Πως θα άλλαζαν τα πράγματα σε αυτή τη 

μη-γραμμική ροή του χρόνου?

Η μήπως δε θα άλλαζαν καθόλου?

 Εννοώ μακροχρόνιες αλλαγές και οχι μικρές αποφάσεις όπως για παράδειγμα οταν αποφάσισα να γραψω αυτο το post η οχι, θα είχε μικρή η καθόλου επίδραση σε σ'εσένα, τον αναγνώστη, αντίθετα με μεγάλες αποφάσεις όπως το να αντιστέκεσαι υπερασπιζόμενος τα ιδανικά σου και την ιδεολογία την οποία υποστηρίζεις (ακόμα και αν αυτό σημαίνει πως πρέπει να ζεις στο φόβο, και μακριά απο την ασφάλεια της αγέλης - μπορει να δυσκολέυεσαι να καταλάβεις τι εννοώ απο τα γραπτά μου, αν δεν εισαι κοντινός μου φίλος, αλλά στ'αρχιδια μου κιόλας, το mail μου ειναι εδώ, ρώτα με αν θες)

Στο τέλος 

(αυτό το προσωρινό τέλος για αυτου του είδους τις σκέψεις... γιατί πάνε και έρχονται οι γαμημένες) 

καταλήγω στην απλή και αναπόφεκτα σκληρή και κάπως αφηρημένη απάντηση, στο οτι "τα πάντα αρχίζουν με την επιλογή" και πως οι αποφάσεις που παίρνουμε, καταλήγουν να διαμορφώνουν, να σχηματίζουν την προσωπικότητα μας, να πλάθουν τον χαρακτήρα μας, και να φανερώνουν / προσφέρουν το μονοπάτι 
(η μονοπάτια) και τις διαθέσιμες επιλογές που έχουμε μπροστά μας.

Οπότε πρέπει να πάρω μια αποφαση. Και ότι έρθει ας έρθει.
Τουλάχιστον έκανα μια επιλογή και είμαι έτοιμος για τις συνέπειες.