Then, i came to realise the obviousness of the truth.

Καθε μερα αυπνιες. Αναρωτιεμαι καμια φορα, ως πότε θα τη βγάζω καθαρή με το ωράριο μου?
Καθε φορα που λεω στον εαυτο μου, τελος τα ξενυχτια μπροστα στην οθονη, για να περνά η ώρα στη δουλειά πιο ευχαριστα, πάντα ερχετα η νυχτα που θα με κρατησει ξυπνιο γιατι μου υπενθυμιζει πως ο υπνος ειναι ενας μικρος θανατος... και εχω πεθανει τοσες μα τοσες φορες.  Καλα μαλακας εισαι?!?
Hellooo?? Rest.  People need it.  Οκ, οκ... αλλα το παραμυθι του 8ωρου δεν το χαβω.  4-5 ωρες ειναι αρκετες για να λειτουργήσει κανεις.

But enough of my petty details of a life going slowly but steadily, horribly wrong.

How Are you??  Υes you, the reader.  Stupid question.   Nexxxxxxttttt....

On a more interesting topic, i've recently started reading about symbols, passive consumerism, free market capitalism, and the way these, (and lot's more) contribute to the creation of a comfortably stable, always omnipresent (our conciousness has learned to accept it since we grew up) and for all intents and purposes
 invinsible system that coerces us to conform, and live under it's strict laws, while presenting us the only reality it wants us to see.

Example.  Passive consumerism - exchange value and surrendering your human essence to multinational corporations.

"Πήγε ενας φίλος να πάρει καπότες απο ενα φαρμακειο, και ζήτησε durex "jeans".
Το φαρμακειο ομως δεν ειχε πια durex jeans και η φαρμακοποιος του εξηγησε πως ειναι ακριβώς τα ίδια με τα "natural". - Ο συνειρμος που εκανα αργότερα ήταν ο εξής: Γιατι μια εταιρία να κυκλοφορεί ενα ίδιο προοιον σε διαφορετικη συσκευασία, και να το εχει πιο ακριβό?

Then, i came to realise the obviousness of the truth.

Εγω, όπως τόσοι άνθρωποι εχουμε εξαπατηθει απο ενα σύστημα το οποιο προσπαθεί να μας κάνει να δουλευουμε για να αποκτούμε πράγματα με μια ψευτικη "εικόνα" ενα σύμβολο τόσο δυνατό που φτάνει στο σημείο, να αντικαθιστα το πραγματικό.

 / Σε αυτή την εποχή ζούμε. Στην εποχή της συνεχούς και λεπτομερειώδους πληροφορίας, ψευτικης η αληθινής, κατασκευασμένης η τροποποιημένης, στην εποχή της διαφήμισης
στην εποχή οπου η εικόνα, μας είναι πιο ενδιαφέρουσα απο την πραγματική και αντικειμενική σκληρή αλήθεια./
Μας εκαναν να αναζητούμε, να λαχταρούμε, να δουλευουμε τη μιση μας ζωή,
για αυτη τη ΓΑΜΗΜΕΝΗ ΕΙΚΟΝΑ.


Παω να παρω ενα παριζάκι (ναι παριζάκι) παω στο σουπερμαρκετ (τι μεγαλειωδες ονομα παρεπιπτοντως) και πάω στα ψυγεια με τα αλλαντικά, θα ψάξω για ενα παριζακι,-δε με νοιαζει και τοσο ποιο, και θα παρω τελωσπαντων ενα. Οταν το βγάλω απ' το ψυγειο, και το κοιταξω, τι θα δω, και τι θα σκεφτω?
Θα δω μια ωραία συσκευασία, με χρωματάκια, κάνα χαρούμενο γουρουνακι, και το λογότυπο της εταιρίας, και αντε να σκεφτώ πως το design  το έκανε άλλος ενας μαλάκας γραφίστας σαν και μένα.
Δε θα σκεφτώ πως και τι χώνουν στη μηχανή για να φτιάξουν το νόστιμο αυτο παριζάκι, ξέρω την αλήθεια - είναι κομάτια που περρισέυουν απο ζώα στα μαζικά σφαγεία, αλλά δεν μπορούν να τα πουλήσουν οι εταιρίες (ποιος θα έτρωγε αυτιά μοσχαριού και μύτη γουρουνιου?) και κρίμα είναι, λεφτα του θεού είναι αυτα, να μην πουληθούν τα κομάτια αυτά σε μια πολυ ευπαρουσίαστη συσκευασία?

Το ξέρω, και δεν έχω κανένα πρόβλημα γιατί προφανώς μου το παρουσιάζουν 
ΣΕ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΕΛΚΥΣΤΙΚΗ ΤΙΜΗ. α?? ε???  Ναι.

Το ΠΡΟΒΛΗΜΑ μου εδώ, είναι πως όλο αυτό δε θα το σκεφτώ τη στιγμή που πληρώνω για το προιον, πόσο μάλλον όταν το καταναλώνω.
Προτιμώ να εθελοτυφλω εκεινες τις στιγμες, και να αφήνω  τις "πραγματικες σκέψεις" για μια νύχτα σαν ετούτη.

Οχι ρε πούστη μου πάλι θα ξενυχτίσω γαμώτο...


Η ίδια ιστορία συμβαίνει παντου και πάντα, σε καθε προοιον, σε κάθε υπηρεσία, σε κάθε τι αγοραστό.


For Your Fucking Money, you Stupid Fucks, For Your Fucking Life!


Exchange value is a fucking lie. People must try to look for the "real" and that means abandoning all pre-made hallucinations about the way we consume everyday products and services.